Σωτηρίας ημών το κεφάλαιον,
σωτηρίαν εμοί συ απέργασαι.
Ευδοκίας ημών το προοίμιον,
ευλογίαν καμοί θείαν δώρησαι.
Η το φως το ανέσπερον τέξασα,
σκοτισθέντα τον νουν φωταγώγησον.
Η τα σκότη πλανών διαλύσασα,
βηματίζειν ορθώς παιδαγώγησον.
Η του κόσμου προστάτις Παντάνασσα,
πειρασμών και κινδύνων με λύτρωσαι.
Η την χάριν τω κόσμω κυήσασα,
την χαράν μοι αΐδιον δώρησαι.
Μυστηρίου φρικτού η φανέρωσις,
μετανοίας μοι πύλας διάνοιξον.
Αμαρτίας βροτών η αναίρεσις,
σωτηρίας υιόν με ανάδειξον.
Η Χριστόν εν ωλέναις βαστάσασα,
Ευμενή τον κριτήν μοι απέργασαι
Η ως βρέφος τον Πλάστην θηλάσασα
Τον Δεσπότην των όλων ιλέωσαι.
Θησαυρέ της ζωής αδαπάνητε,
την ψυχήν μου πτωχεύσασαν πλούτισον.
Φωτοφόρε λυχνία ολόφωτε,
σκοτισθέντα τον νουν μου καταύγασον.
Των καμνόντων ισχύς θεονύμφευτε,
την καμνούσαν ψυχήν μου ενίσχυσον.
Ιατρέ ασθενούντων Πανύμνητε,
ασθενούντα δεινώς με θεράπευσον.
Η καλλίρρους πηγή η θεόρρυτος,
η αέναος Συ και ακένωτος,
την ψυχήν μου διψώσαν κατάρδευσον,
και κατάρρυτον χώραν ανάδειξον.
Ευδοκίας Θεού το προοίμιον,
λυτρωθήναι αγνή με ευδόκησον.
Των πλεόντων καλόν ορμητήριον,
εκ του κλύδωνος Συ με διάσωσον.
Η τροφή η του μάννα διάδοχος,
την ψυχήν μου λιμώττουσαν έκθρεψον.
Η τρυφής της Αγίας διάκονος,
τρυφής θείας καμέ καταξίωσον.
Φωτοφόρε νεφέλη αείφωτε,
ψυχήν, φρένας και όμματα φώτισον.
Πανακήρατε νύμφη ανύμφευτε,
τους θερμούς υμνητάς Σου ελέησον.
Η τον άρτον τον ζώντα βαστάσασα
νεκρωθέντα Παρθένε με ζώωσον.
Η τον στάχυν τον θείον βλαστήσασα,
θανατούμενόν με νεοποίησον.
Ουρανίας χαράς η ανέγερσις,
χαρμονής την καρδίαν μου πλήρωσον.
Βασιλείας του Άδου καθαίρεσις,
την ψυχήν και τον νουν μου χαρίτωσον.
Χαριτόβρυτε Μήτηρ Πανύμνητε,
των δεινών και κινδύνων διάσωσον.
Αειπάρθενε νύμφη ανύμφευτε,
διαφύλαξόν με πολεμούμενον.
